Ο Βασίλης Καΐλας μιλά στον Άκη Παρισιάδη σε μια αποκλειστική συνέντευξη

Ταύτισε την παιδική του φυσιογνωμία με την ιστορία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Έπαιξε από πολύ μικρός, ξεκίνησε μόλις στα τέσσερά του, με τους μεγαλύτερους έλληνες ηθοποιούς που πλέον θεωρούνται ως κλασσικοί. Ερμήνευε τους ρόλους του σαν επαγγελματίας και είχε την ικανότητα να υπηρετεί με συνέπεια τόσο το δράμα όσο και την κωμωδία. 
Ο Βασίλης Καΐλας γαλουχημένος μέσα στο υγιές περιβάλλον της πραγματικής τέχνης του κινηματογράφου δε θα μπορούσε να μην ακολουθήσει αυτόν το δρόμο. Τίμησε επίσης και το θέατρο με το μεγάλο επίτευγμά του την ίδρυση του Παιδαγωγικού Επιμορφωτικού Θεάτρου, που απευθυνόταν ίσως στο κοινό με την πιο ακριβή κρίση: Αυτό των παιδιών.  

Πάντα ασυμβίβαστος, δεν έκανε ποτέ εκπτώσεις στην καλλιτεχνική του αισθητική, απλά και μόνο για να έχει δουλειά. Ο Βασίλης Καΐλας δεν είναι μονάχα ένας μεγάλος καλλιτέχνης, είναι κι ένας σπουδαίος άνθρωπος που ενδιαφέρεται και νοιάζεται για τα προβλήματα του σήμερα. Πάντα με την ίδια ευαισθησία και τον ίδιο αυθορμητισμό, όπως εκείνο παιδί, όπως αποτυπώθηκε μέσα από τα ασπρόμαυρα πλάνα, μιας άλλης ίσως πιο ρομαντικής εποχής.  

"οι καλλιτέχνες πάντα είχαν λόγο, όταν είχαν τη δυνατότηα και το βήμα να τον εκφράσουν"

Το 2013 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία σας με τίτλο «Ένα παιδί μετράει τα πλάνα». Ήταν η πρώτη σας λογοτεχνική απόπειρα; Πώς ήταν όλη η διαδικασία σε ένα δύσκολο είδος, όπως η αυτοβιογραφία, που ο συγγραφέας πρέπει να διαχειριστεί και κάποιες φορές, να «αντιμετωπίσει» τις αναμνήσεις του, συγκρίνοντας πάντα το παρόν στο οποίο ζει;
Το 2013 κυκλοφόρησε όχι η αυτοβιογραφία μου αλλά ένα λεύκωμα με τον τίτλο "ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΑ ΠΛΑΝΑ" που έχει κυρίως φωτογραφικό υλικό από το προσωπικό μου αρχείο. Ήταν αρκετά δύσκολο γιατί έπρεπε να πάω πίσω στις μνήμες του παιδιού Βασίλη Καΐλα και όχι του ενήλικα Βασίλη που θα μπορούσε να το διανθίσει με φιοριτούρες και μεταξωτές κορδέλες. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα πάντως προσπάθησα.

Θεωρείτε ότι ακόμα κι αν δε ερχόσασταν σε επαφή από τόσο μικρός με το περιβάλλον του κινηματογράφου, θα ακολουθούσατε το δρόμο της υποκριτικής;

Όταν ήρθα σε επαφή με τον Κινηματογράφο και τους ανθρώπους που τον υπηρετούσαν ήμουν 4 ετών μεγάλωσα μαζί με τις ταινίες ήταν τρόπος ζωής δύσκολα μπορείς να ξεφύγεις. Να μην ξεχνάμε όμως ότι ήταν άλλες εποχές που η Τέχνη και τα ιερά τέρατα που την υπηρετούσαν δεν έχουν καμιά σχέση με το σήμερα δυστυχώς.

Όταν εμφανιζόσασταν μικρός στον κινηματογράφο με τους αξιολογότερους Έλληνες ηθοποιούς, είχατε τη συναίσθηση του καλλιτεχνικού τους μεγαλείου τότε ή αυτή η συνείδηση ήρθε αργότερα;
Τότε τους έβλεπα σαν ανθρώπους την καλλιτεχνική τους αξία την συνειδητοποίησα πολύ αργότερα.

Υπήρξατε ιδρυτής του Παιδαγωγικού Επιμορφωτικού Θεάτρου μια πολύ σημαντική κίνηση. Σήμερα με όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι εφικτή μια παρόμοια ενέργεια;
Όταν έχεις σκοπό να προσφέρεις και μάλιστα στον ευαίσθητο κόσμο του παιδιού ποτέ δεν είναι αργά.

Στην κρίση αξιών που περνάμε, γιατί οι καλλιτέχνες μένουν σιωπηλοί; Η τέχνη δε μπορεί να γίνει το ανάχωμα σε ό,τι δύσκολο περνάμε;
Αγαπημένε μου φίλε Άκη, οι καλλιτέχνες πάντα είχαν λόγο όταν είχαν τη δυνατότητα και το βήμα να τον εκφράσουν. Αλλά είναι και αυτοί άνθρωποι και πολλές φορές παρασύρονται στο κομματικό σύστημα. Υπάρχουν βεβαία και εξαιρέσεις που αντιστέκονται αλλά σε ένα τέτοιο σάπιο σύστημα υπάρχει και το στοιχείο τις επιβίωσης οπότε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Γι αυτό κατά την γνώμη μου αυτοί που έχουν λόγο δεν μιλάνε γιατί αν μιλήσουν δεν θα έχουν να φάνε.

Σήμερα ασχολείστε κυρίως με τις μεταγλωττίσεις. Είναι ένα μέσον για να εκφράσετε τις καλλιτεχνικές σας ανησυχίες; Στο θέατρο ή στον κινηματογράφο θα σας ξαναδούμε σύντομα;
Σήμερα είμαι συνταξιούχος και στα 62 μου χρόνια αυτά που θα ήθελα να κάνω καλλιτεχνικά δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν γιατί δεν είμαι από τους ανθρώπους που συμβιβάζονται.

Πώς βλέπετε σήμερα το θέατρο; Πιστεύετε ότι υπάρχει ταλέντο στους ηθοποιούς, στους σκηνοθέτες και στους θεατρικούς συγγραφείς;
Ταλέντο υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει το θέμα είναι πως το αξιοποιεί κανείς.

Κι επειδή το ιστολόγιο ασχολείται και με λογοτεχνικά θέματα, ήθελα να σας ρωτήσω, υπάρχουν κάποια βιβλία που έχετε διαβάσει, ώστε να σας αλλάξουν τη ζωή ή τον τρόπο που σκέφτεστε και αντιμετωπίζετε την καθημερινότητά σας;
Έχω διαβάσει πολλά βιβλία και συνεχίζω να διαβάζω όμως μου αρέσουν κυρίως τα θεατρικά και θα σταθώ στον “Κύκλο με την κιμωλία του Μπρεχτ” γιατί σήμερα η χώρα μας χρειάζεται δικαιοσύνη και από μέσα και από έξω και ο ήρωας του Μπρεχτ ο ΑΖΤΑΚ την έδωσε.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τη διάθεσή σας να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου.
Κι εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.