Translate

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Ο τραγουδοποιός Βασίλης Μπαμπανιάρης μιλά στον Άκη Παρισιάδη σε μια αποκλειστική συνέντευξη


Η Βρετανίδα συγγραφέας Ρεβέκκα Ουέστ είχε πει ότι η μουσική είναι κατηγορηματική, τόσο που είναι πολύ σίγουρη για τις αξίες που εκφράζει. Και όλο αυτό βρίσκει πραγματικά εφαρμογή, στο Βασίλη Μπαμπανιάρη. Μέσα από την απλότητά τους, τα τραγούδια του Βασίλη, εκφράζουν τα πιο βαθιά συναισθήματα. Τόσο η μουσική, όσο και οι στίχοι έχουν μια απίστευτη δυναμική που σε κάνουν να νιώθεις. Άλλωστε ο καλλιτέχνης πετυχαίνει το σκοπό του, όταν με το έργο του μπορεί να κάνει τον ακροατή ή το θεατή να ταυτιστεί μαζί του. Με σπουδές πάνω στη μουσική, ο Βασίλης από μικρός είχε αποφασίσει με τι θα ασχοληθεί. Η πρώτη δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Μονόγραμμα", κυκλοφόρησε το 2009 και έτυχε μεγάλης αποδοχής. Η δεύτερη είχε τίτλο "Δεν ανήκω εδώ" που ενθουσίασε . Μέσα στο 2016 αναμένεται και η τρίτη του δισκογραφική δουλειά. Από τις απαντήσεις του Βασίλη, διαφαίνεται εύκολα η καλλιέργεια και η πνευματικότητα του, συστατικά που όταν αναμειγνύονται με το ταλέντο, τότε ολοκληρώνουν τον καλλιτέχνη ως προσωπικότητα. Ευχαριστώ πολύ ο Βασίλη για την όμορφη συζήτηση που είχαμε.

"Η τέχνη βάζει τις βάσεις στο πνεύμα να αναπτυχθεί, να ξεκλειδώσει και να διευρύνει το πεδίο αντίληψης του σύμπαντος"

Ποιες ήταν οι μουσικές επιρροές και πως αυτές διαμόρφωσαν το μουσικό σου χαρακτήρα, τόσο ως συνθέτη όσο και ως στιχουργό;

Οι μουσικές επιρροές μου είναι ετερόκλητες μεταξύ τους όπως θεωρώ πως πρέπει να είναι για τον κάθε έναν που ασχολείται με τη μουσική. Με καθηλώνει ακόμα και τώρα η φωνή του Κώστα Χατζή, όπως και του Νίκου Ξυλούρη, ενώ ο λόγος που θέλησα να πιάσω μια κιθάρα στα χέρια μου και να τραγουδήσω ήταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Bruce Springsteen. Αμφότεροι κατείχαν σημαντικό χώρο στους τοίχους του παιδικού μου δωματίου…
Συνθετικά θαυμάζω απεριόριστα τον Μάνο Χατζιδάκι, το Μάνο Λοΐζο το Μίκη Θεοδωράκη και το Βασίλη Τσιτσάνη.
Θαυμάζω επίσης απεριόριστα καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Pink Floyd, οι Doors και οι Led Zeppelin  που μου άνοιξαν δρόμους που δεν είχα φανταστεί ότι υπήρχαν…Όλοι οι προαναφερθέντες παιδικοί και εφηβικοί μου ήρωες με πήραν από το χέρι και μου έδειξαν ένα μαγικό κόσμο πλασμένο από νότες, πάθος και αλήθεια. Και μου κρατούν συντροφιά ακόμα και τώρα και μάλλον για πάντα.

Έχεις κάνει σημαντικές σπουδές πάνω στη μουσική. Ήταν μια επιλογή να ασχοληθείς με τη μουσική ή προέκυψε στην πορεία;


Δε θα έλεγα ότι έχω κάνει σημαντικές σπουδές με την ακαδημαϊκή έννοια του όρου. Αν και θυμάμαι τον εαυτό μου από δέκα χρονών να μπαινοβγαίνει σε ωδεία, θεωρώ ότι αφού έμαθα να διαβάζω και να γράφω μουσική σε παρτιτούρα, η μεγαλύτερη σπουδή ενός μουσικού είναι να καταφέρει να ακούσει τη μουσική όχι με τα αυτιά του αλλά με τη ψυχή του. Να εμβαθύνει
σε κάτι που δε χωράει λογικό κριτήριο και που μπορεί να αποτυπωθεί μόνο
στη χρήση του οργάνου και όχι στη συγγραφή της μουσικής.Ήταν καθαρά εκούσια η επιλογή να μάθω και να παίξω μουσική και είμαι από αυτούς τους τυχερούς ανθρώπους που ήξεραν από μικρά παιδιά τί θα γίνουν όταν θα μεγαλώσουν…

Όταν αποφασίσεις να γράψεις ένα τραγούδι: ποια είναι η διαδικασία; όσα περιγράφεις στη μουσική και στον στίχο είναι από όσα έχεις βιώσει ή μπορείς να αφουγκραστείς μια ιστορία που ίσως να έχεις  ακούσεις και να την κάνεις τραγούδι;

Δεν αποφασίζω ποτέ να γράψω ένα τραγούδι, δε δουλεύει έτσι, τουλάχιστον με εμένα. Μια μελωδία ή ένας στίχος που μετέπειτα θα εξελιχθεί σε τραγούδι
έρχεται σχεδόν πάντα απροειδοποίητα. Μπορεί να γραντζουνάω ώρες (κυρίως νυχτερινής αϋπνίας) την κιθάρα μου και να μη βγει τίποτα. Κι άλλες φορές μέσα σε λίγη ώρα συμβαίνει να έχω έτοιμα 3 τραγούδια. Έχω μαζί μου πάντα ένα μπλοκάκι κι ένα στυλό και σημειώνω έμμετρες σκέψεις από αναμνήσεις δικές μου αλλά και από εικόνες του δρόμου, αφού καθημερινά μετακινούμαι με μέσα μαζικής μεταφοράς κυρίως, παρατηρώντας και περπατώντας πολύ επίσης… Όλη αυτή η διαδικασία νιώθω πως με ωριμάζει συνεχώς σαν τραγουδοποιό και κυρίως σαν άνθρωπο. Γράφοντας στίχους και μουσική δρα ψυχαναλυτικά σε μένα. Αυτή η διαδικασία με ισορροπεί και είναι σίγουρο ότι αν δεν επέλεγα ή καλύτερα αν δε με επέλεγε η μουσική να ζω μαζί της, θα ήμουν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος, φοβάμαι προς το χειρότερο…

Μπορεί η τέχνη να σταθεί σαν ανάχωμα σε αυτήν τη δύσκολη εποχή που ζούμε;

Η τέχνη και η παιδεία συνιστούν τον πολιτισμό της κοινωνίας μας.
Αν μεγαλώναμε σωστά μόνο με αυτές τις δύο αρετές, είμαι απόλυτα σίγουρος
οτι δε θα υπήρχε κανένας λόγος θέσπισης νόμων σε αυτή.
Ούτε σύνορα θα υπήρχαν. Η τέχνη λοιπόν βάζει τις βάσεις στο πνεύμα να αναπτυχθεί, να ξεκλειδώσει και να διευρύνει το πεδίο αντίληψης του σύμπαντος, να σε κάνει να αντιληφθείς και να κατανοήσεις το θείο.
Τη δύσκολη εποχή που ζούμε όντως κρατάει τις Θερμοπύλες. Δυστυχώς δεν είναι αρκετοί όμως οι τριακόσιοι…Αυτό σημαίνει ότι η μάζα δε δίνει δεκάρα για τίποτα και δεν προσπαθεί ούτε να ψάξει, ούτε να μάθει αλλά ούτε και να αλλάξει κάτι. Ελπίδα μου όπως πάντα, μονάχα τα νέα παιδιά.

Και ως συμπλήρωμα στην προηγουμένη ερώτηση: Υπάρχουν δύο τάσεις: Ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να ασχολείται σε αυτό που είναι ταγμένος να πραγματώνει και να μην ασχολείται με την πολιτική. Και η άλλη ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να βγει μπροστά. Ποια είναι η άποψη σου;

Ο καλλιτέχνης εξακολουθεί να παραμένει πολίτης και λόγω και της ιδιότητας αυτής, είναι και ευαίσθητος σαν άνθρωπος (συνήθως)...
Θα ήταν φασιστικό να ζητήσεις από κάποιον να μην έχει ή να μη μπορεί να εκφέρει άποψη λόγω αυτής της ιδιότητας. Βέβαια αυτό που καθορίζει την υπόσταση κάθε ανθρώπου και όχι μόνο ενός καλλιτέχνη, είναι οι πράξεις  του στην κοινωνία και όχι οι απόψεις του. Με ένα «πολιτικό» τραγούδι πάντως μπορείς να ενώσεις περισσότερους ανθρώπους, διότι η μουσική τρυπώνει στο συλλογικό ασυνείδητό μας. Σε πιάνει από το χέρι και σε σηκώνει. Σου δίνει αυτή τη σπίθα που χρειάζεται η καρδιά για να φουντώσει τις ώρες εκείνες, που δε φαίνεται ελπίδα πουθενά.

Ποιος κατά τη γνώμη σου είναι ο τρόπος ή  οι τρόποι που ένας νέος τραγουδοποιός θα πρέπει να επιχειρήσει να προωθήσει τη δουλειά του;

Η εποχή που ζούμε είναι ανοιχτή για όλα. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν εταιρίες και η δισκογραφία έχει καταρρεύσει, ο καλλιτέχνης ξεκινάει από τον πυρήνα του. Ξεκινάει από την παρότρυνση κυρίως των δικών του ανθρώπων
και αν βάλει την ψυχή του αυτούσια στην τέχνη του, ο δρόμος θα βρεθεί.
Πλέον η αγορά είναι ελεύθερη και με το internet να μπαίνει σε όλα τα σπίτια, έχεις πάντα μια πόρτα ανοιχτή κυριολεκτικά σε ολόκληρη την υφήλιο.
Μπορείς απλά με ένα λάπτοπ, ένα μικρόφωνο και μια κιθάρα, να γράψεις  το τραγούδι της ζωής σου και μέσα σε λίγο καιρο να σε μάθει όλη η Ελλάδα.
Μόνο έτσι συμβαίνει πλέον. Αυτό βέβαια προϋποθέτει δουλειά και αφοσίωση
σαν να είναι η τελευταία σου μέρα πάνω στη γη. Και τέλος οι ζωντανές εμφανίσεις. Είναι ο πίο άμεσος τρόπος να σε νιώσει ο κόσμος και να τον νιώσεις κι εσύ.
Και έτσι ξεκινάει το ταξίδι. Από το αν θα καταφέρεις να κάνεις τον ακροατή να νιώσει την αλήθεια σου. Τα reality ποτέ δεν τα πίστεψα.Τα θεωρούσα πάντα «κρεατομηχανές».Οικειοθελής εκμετάλλευση της ανάγκης για αποδοχή του καλλιτέχνη, στο βωμό της τηλεθέασης και του χρήματος.

Έμαθα ότι ετοιμάζεις κάποιες εμφανίσεις. Ποιο είναι το πρόγραμμά των εμφανίσεών σου;

Ο χειμώνας αυτός θα είναι γεμάτος.. Θα συνεχίσω τις ζωντανές εμφανίσεις με τη μπάντα μου “Sepia” , αρχής γενομένης από την Παρασκευή στις 25 Σεπτεμβρίου στο Architecure Rock Cafe,  το αγαπημένο μας στέκι στην Ούλωφ Πάλμε στου Ζωγράφου.
Παράλληλα, από τις αρχές Νοέμβρη θα συμμετέχω σε ένα νέο σχήμα κάθε Σάββατο σε έναν πολύ όμορφο χώρο στο Π. Φάληρο, ενώ παράλληλα ξεκινάω να ηχογραφώ τα καινούργια μου τραγούδια, που θα αποτελέσουν την τρίτη μου δισκογραφική δουλειά και θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2016.

Και επειδή το ιστολόγιο ασχολείται με λογοτεχνικά θέματα, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν υπάρχουν κάποια βιβλία που έχεις διαβάσει και ίσως επηρέασαν τη ζωή σου και τον τρόπο που αντιμετωπίζεις την ίδια την καθημερινότητα.

Νιώθω ελλειπής ακόμα όσον αφορά στο διάβασμα βιβλίων.Θα ήθελα να έχω το χρόνο και προσπαθω όποτε μπορω να διαβάζω όσο περισσότερο γίνεται.
Μεγάλο μάθημα ζωής παίρνω από αυτοβιογραφικά βιβλία ανθρώπων που έχουν αφήσει έργο πίσω τους. Μεγάλη επιρροή έχει ασκήσει πάνω μου ο Νίκος Καζαντζάκης (κυρίως με τον «Τελευταίο Πειρασμό» και την «Ασκητική» του) και πλήθος ποιημάτων του Τάσου Λειβαδίτη του Νίκου Γκάτσου και του Γιάννη Ρίτσου. Το «Μονόγραμμα» του Ελύτη έπαιξε το δικό του ρόλο για να γράψω κι εγώ με έναν πιο απλοϊκό τρόπο το δικό μου «Μονόγραμμα». Ανακάλυψα τελευταία τη γραφή του Charles Bukowski που μου αρέσει πολύ, ποτέ δε με άφηνε ανεπηρέαστο η Κατερίνα Γώγου και έχω ξεκινήσει τελευταία
να διαβάζω την ιστορία της Ελλάδας από την επανάσταση του ’21 έως τη μεταπολίτευση του ’74 με την ωριμότητα της ηλικίας που πιστεύω ότι με διακατέχει και όχι με την καθοδηγούμενη ματιά των παιδικών μας χρόνων στα θρανία. Άλλωστε όπως εύστοχα έχει πει και ο Αλμπερτ Αινστάιν : «Μόρφωση είναι εκείνο που έμεινε μέσα στο κεφάλι όταν ξεχάσεις όλα αυτά που σε έμαθαν».






  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου